Bahasa Rakyat

(koténg); terkoteng-koteng 1. seorang diri (tidak berpengiring 2. Kl, Tr tergantung-gantung, terbuai-buai. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(jénggét) ark  jengket. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(keléncong) II; terkelencong terkeluar atau beralih dr hala [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(nébéng) II turut makan (minum dll) tetapi tidak membayar. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(nébéng) I Kl ketua kampung, tuk empat. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

berkerat-kerat, berpenggal-penggal; [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(bkn muka) tidak bercukur, banyak janggut, ramus. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

[Kamus Dewan Edisi Keempat]

ukuran panjang yg bersamaan dgn 220 ela (1/8 batu atau 201 [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(céngkol) bengkok (bkn tangan). [Kamus Dewan Edisi Keempat]