Bahasa Rakyat

(jéngkéng) I; menjengkeng berjengket;  jengket. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

mengerekot kerana sejuk, mengokol;  kokol I. sengkol (séngkol); bersengkol berpulas-pulas (urat dll). sengkuang 1. = ubi ~ sj tumbuhan (pokok memanjat yg berumbi), 2. (pokok), bengkuang, cengkuang, sakal, sekuang, sepul surgan, Dracontomelum mangiferum; 3. bekak, rambutan pacat, Mischocarpus sumatranus. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

sj tumbuhan (pokok yg banyak getah, dan buahnya dibuat [Kamus Dewan Edisi Keempat]

Jk; menyengkilit 1. menjatuhkan orang dgn mengangkat 2. ki menipu. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

[Kamus Dewan Edisi Keempat]

(génggong) sj alat muzik yg dibuat drpd besi (dawai dsb), dan [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(jénggér) Jw balung pd kepala ayam. [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(kéngkéng) I; mengengkeng menjerit keras kerana kesakitan [Kamus Dewan Edisi Keempat]

(kéngkéng) II; terkengkeng terangkat kaki sebelah (bkn anjing [Kamus Dewan Edisi Keempat]

benyot. [Kamus Dewan Edisi Keempat]